Kirikou est tout petit comme ça, mais il est fort!

Welkom in de Afrikaanse hitparade! Kirikou staat zonder twijfel op nummer één! Echt een heel leuk liedje. Wees maar zeker dat ik de cd meebreng naar België! Dat wordt sjansen, dansen en shaken met de kont! Ik krijg trouwens danslessen van mijn zusjes, ik zal met plezier deze kennis doorgeven aan al wie geïnteresseerd is! En ja, dat geldt ook voor de mannen onder jullie; want mannen shaken hier minstens even hard met de kont! Olléé

Wat heb ik vandaag voor jullie in de aanbieding:
- Zoals altijd zal ik over sommige dagen iets vertellen.
- De –voorlopige- planning van onze reis
- En vandaag een relatief lang stuk over de stage.
- Een afsluitend gedicht.

Inderdaad goed opgemerkt, de vertrouwde opbouw van altijd. Ik durf al niet meer te zeggen dat het eerste deel waarschijnlijk niet zo lang zal zijn. Jullie geloven mij toch niet meer als ik dat schrijf… Toegegeven, de tekst is altijd veel langer dan ik eerst verwacht had!


Maandag 15 maart 2010

Vannacht heeft het de hele nacht geregend! Ik vind het een heerlijk geluid, de regen op het golfplatendak! Toen ik opstond was het nog een beetje aan het druppelen. Ik was benieuwd of we wel naar school moesten. Blijkbaar is het enkel als het echt heel hard regent dat men niet buiten komt. Logisch, anders ben je doorweekt…
En ja hoor, doorweekt ben ik al geweest! Toen ik zondag, na het internetten, rond 16 uur de moto naar huis nam werd ik verrast door een fikse stortbui. Onderweg moesten we even halt houden, omdat de chauffeur niets meer zag. We stonden met 80 onder een klein afdakje. Ik vond het echt een grappig zicht. Helaas was er ook héél veel wind waardoor het echt heel koud was! Ik had kippenvel! Bovendien had ik een witte broek aan, al leek hij op dat moment vooral doorschijnend. Chantal moest heel hard lachen toen ik thuis kwam! Het moet inderdaad een grappig zicht geweest zijn!

Ik vind het verbazend hoe stipt het regenseizoen is! Die laat zich blijkbaar niet beïnvloeden door de Affrikaanse als-het-vandaag-niet-is,-is-het-morgen – cultuur. Zondagnacht was de eerste flinke regenbui daar. Vanaf nu zal het elke nacht regenen en ook meer en meer overdag. Het leuke aan het regenseizoen is dat je soms niet naar school moet! Haha, niet waar, want dan verveel ik me echt! Neen, het leuke aan het regenseizoen is dat de natuur echt super mooi is nu! De tropische bloemen komen in bloei te staan de bergen die mijn dorpje omringen zijn prachtig groen! Twee weken terug waren deze bergen nog droog en stofferig. Nu zijn ze echt prachtig! Vele foto’s en wandelingen zullen zeker volgen!

Ik herinner mij dat ik het fijn vond dat we de twee seizoenen zouden meemaken. Nu ben ik toch al minder enthousiast! Ik heb liever zon! Stiekem hoop ik dat het regenseizoen nog niet begonnen is in het Noorden! Maar ik vrees ervoor…
Nu, het regenseizoen is niet alleen kommer en kwel. Elke dag ben ik aangenaam verrast door de prachtige natuur. Er komen ook meer en meer vlinders! Echt super mooi. Helaas zijn er ook wel meer insecten… Dat went echt niet!

Daarnet stond er een leerling voor de klas met een voetbalshirt van Anderlecht aan. Elke dag kom je herkenbare T-shirts tegen met soms erg grappige opschriften! Maar ik vind het heel erg dat deze kledingsstukken hier verkocht worden! Wij geven deze kleding mee in de hoop dat ze gratis uitgedeeld worden onder de mensen die het nodig hebben. Maar dat is helemaal niet het geval! Het wordt hier gewoon verkocht en nog relatief duur ook. En zo zijn het altijd dezelfden die rijker worden en dezelfden die arm blijven… Lang leve de op-winst-gerichte-wezens die men ‘mens’ noemt…

Maandagavond stond me nog een verrassing te wachten. Chantal kwam me roepen, ze had een grote grijns op haar gezicht! Ik wist dat het om een dier zou gaan. Met een klein hartje volgde ik haar, want ik verwachte de grootste spin die ik ooit ontmoet had! Dat was het gelukkig niet. Het bleek een pasgeboren muisje te zijn! Enorm schattig! Ik heb er veel foto’s van genomen. Even later gooide Ma’tje het muisje koudbloedig buiten. Om te zeveren zei ik dat ik nu een deuil zou organiseren. Dat vond Ma’tje blijkbaar enorm grappig want ze blijft het maar herhalen. Dinsdagochtend was het muisje verdwenen. Waarschijnlijk opgegeten door een kip of verdronken door de regen… Maar kom, het is maar een muis. Die zijn ze hier liever kwijt dan rijk. Begrijpelijk! Dat is bij ons ook het geval!


Dinsdag 16 maart 2010

Tijdens de pauze op school heb ik even mijn leerkracht-functie vergeten en heb ik mee gesprongen met de meisjes. Geen touwtje springen, maar hoogspringen over een rekker. Ik wilde altijd al meespelen, nu heb ik het gewoon eens gedaan! Drie keer heb ik gesprongen, totdat het touw tot aan de navel kwam. Hoger durfde ik niet!  Broekschijter dat ik ben. Ik troost me met de idee dat ik niet geoefend ben én ik heb geen zin om mijn benen te breken uiteraard. Maar ik vind het wel een heel leuk spelletje. De kids vonden het ook leuk dat ik meespeelde. Telkens als ik erover geraakte werd er luid gejuicht en geapplaudisseerd. Achteraf kwamen alle leerkrachten naar me toe. Ook zij vonden het grappig dat ik gesprongen had en ze zagen dat ik een beetje schrik had. Zo heb ik toch weer voor het nodige vertier gezorgd, voor zowel jong als oud! Op die manier heb ik toch een beetje beweging. Ik heb echt veel zin om na school een beetje te joggen, maar helaas laat mijn lieve rug dat niet toe…


Woensdag 17 maart 2010

Zo, dit is de laatste dag die beschreven staat in mijn reisdagboek(1). De pagina’s zijn helaas niet eindeloos. Maar dat is niet zo erg want ik heb zin om in het tweede boekje te schrijven! Het reisdagboek² wordt het boekje dat ik van Bert en Arno heb gekregen. Dat is echt het ideale formaat om mee te reizen.

Woensdagnamiddag zijn Claire, André en ik naar Bafoussam gegaan om onze traveller cheques in te ruilen. Zoals verwacht was dit een klein avontuur. Gelukkig was André erbij, anders hadden we in de eerste plaats de bank nooit gevonden, denk ik. Aangekomen bleek iedereen in lunchpauze te zijn. Het zou maar een kwartier mee duren, maar dat verhaal kennen we al. We gaan op zoek naar brood en moeten uiteindelijk maar 5 minuten meer wachten. Tot hier niets spectaculairs (niet dat dat komt, maar kom). Alles verliep op z’n Afrikaans, dus alles onder controle.
De vrouw komt aan, ze maakt kopies en vraagt alle nodige papieren. Ook hier alles normaal… Dan verschijnt het bedrag dat ik zal ontvangen. Het is 30 500F of €50 minder dan ik berekend had! Lang leve de bijkomende kosten van Western Union! €50 weg, verdwenen, foetsjie,… Het budget voor 1 week gewoon langs mijn neus weggenomen. Vuile afzetters. Dwaas kapitalisme. Claire en ik balen echt en spuwen onze gal uit bij elkaar. De vrouw merkt natuurlijk dat we er niet mee gediend zijn. Maar wat kan zij er aan doen? “Dat is het systeem.” Veel keuze hebben we niet, we moeten dit bedrag aanvaarden. Overal vragen ze toch dezelfde kosten.

De transactie duurt 20 minuten. Dan is het nog de beurt aan Claire. Op de achtergrond merk ik dat André zijn geduld verliest, maar dat is niet erg. Al bij al is het eigenlijk super vlot verlopen. De vrouw deed niet moeilijk. Emke had blijkbaar meer last gehad om haar cheques te ruilen. Maar bij ons ging alles vlot. We zijn ook niet overvallen!

We waren alleen veel tijd verloren! Pas rond 16 uur was ik terug in Baigom! (Even kaderen: om 12 uur vertrokken; Bafoussam ligt 15km verder)
Ik had het plan om na de geldmiserie terug naar Foumbot te gaan om op internet te gaan. Ik had ook afgesproken met Blaise (Stagiair) om enkele schoolboekjes te gaan kopen. André zei dat ik nog voldoende tijd had, het zou niet regenen vanavond. Dus weg was ik. Blaise begeleidt me door de wirwar van steegjes van het foumbot-doolhof. De kans is klein dat ik dit winkeltje ooit terugvindt! Maar ik heb nu een geschiedenis-aardrijkskunde boek over Kameroen en een leesboek Engels met typische Afrikaanse verhalen en tekeningen. Ik heb wat ik wilde hebben en dit voor nog geen €8,50!

Ik vraag Blaise om mee te gaan internetten. Helaas was er helemaal geen bereik! We stappen dan maar op de moto richting Baigom. Thuis aangekomen realiseerde ik me dat ik vergeten ben water te kopen. KIEKEN! Gelukkig is het niet zo warm meer, ik kom wel toe tot vrijdag.

Ik wil nog even vermelden dat ik me echt rot amuseer met mijn zusjes! Ze zijn even zot als ik! Dat klikt dus goed. Constant proberen we elkaar van alles wijs te maken. Dat lukt telkens vrij goed tot we onze lach niet meer kunnen inhouden. Vervolgens komen we de volgende 5 minuten niet meer bij van het lachen.
Gisteren bijvoorbeeld; we zaten bij elkaar op bed en we waren mijn boekje van Engels aan het overlopen. We komen een prent tegen van de zoo. Er staan ook pinguïns getekend. Chantal zegt heel oprecht en gemeend dat ze deze beesten ook hebben in Baigom! Ik kwam niet meer bij! Hihihi. Als ik haar vertel dat deze dieren alleen op de Zuidpool leven, snapt ze waarom ik zo moest lachen. Even later vraagt Chantal aan Christel – die even weg was – “leven deze dieren in Baigom?” Ook Christel bevestigd zelfzeker. Chantal en ik moesten weer heel hard lachen. Eigenlijk mocht ik dit aan niemand vertellen, maar ik vind het echt te grappig! Nu moet ik wel toegeven dat de pinguïns heel slecht getekend zijn en ze lijken op de eksters van hier…

En zo hebben wij elke dag ons plezier! Dinsdagavond hebben we nog gezellig samen met Cedric en Blaise kerkliedjes gezongen. Ik ken het liedje bijna in het Bamoun!
In dit wonderlijke continent gebeuren echt mirakels! Gisteren bijvoorbeeld had ik het koud! Jaja, je leest het goed: IK HAD KOUD! Ik had opnieuw kiekenvel! Dwaas regenseizoen… Vandaag heb ik iets extra aangetrokken en nu het ik veel te warm. Geen wonder dat iedereen hier verkouden aan het worden is! Ik nog niet… Dat komt misschien omdat ik elke dag braaf mijn vitaminen neem. Jaja, ook dat lees je goed! Els die dagelijks –overbodige- ‘medicatie’ of beter een supplement inneemt. Zoals ik zei: de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Toch zeker niet in Baigom…
Het is hier nu even wisselvallig als in België! Zaterdag was het nog 30°C; gisteren was het een gevoelstemperatuur van slechts 15°C! Ik heb geen thermometer, vandaag ‘gevoelstemperatuur’. Vandaag was het weer 30°C! Ik ben benieuwd wat het morgen zal zijn…


Deel 2: Vakantie

HET IS VAKANTIEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!
Niet voor jullie, maar wel voor ons!!! Hip hoi!
En we hebben er zin in!

De voorlopige planning van onze reis ziet er als volgt uit:
Zondag vertrekken we vanuit Foumbot richting Yaounde. Hopelijk halen we diezelfde dag te trein nog, anders nemem we maandag pas de trein. Elke dag is er 1 trein, rond 18uur. En wij maar klagen over een half uur vertraging bij de nmbs! :-p

We gaan een weekje in het Noorden blijven. Daar gaan we de verschillende parken bezoeken. Vooral het waza-park is heel interessant. Daar zijn namelijk giraffen! ;-)
Maar het leuke is dat we niet alleen de toerist gaan uithangen! We mogen ook helpen in het Bénoué Nationaal Park. Dankzij kennissen van Anne mogen we meehelpen aan het genetisch onderzoek op leeuwenmest. Klinkt grappig in de oren, ik ben benieuwd hoe dat zal verlopen!

Volgende week zondag keren we op het gemakje terug naar Baigom/Foumbot. We blijven waarschijnlijk nog een dagje hangen in Yaounde, zodat we toch ook even de hoofdstad van Kameroen kunnen verkennen.

We blijven dan 2 of 3 daagjes thuis, wassen al onze kleren en vertrekken dan voor deel twee van de vakantie. Naar het Koruppark, niet ZO ver hier vandaan. Daar zullen we 1 of 2 dagen blijven. Bij terugkeer stoppen we nog even in Limbe om Solange te bezoeken.

We sluiten de vakantie af met een traditioneel huwelijk, dat twee dagen duurt!

En dan zit de vakantie er al op. Dan zijn er al bijna 2 maanden voorbij! Ik heb ook heel veel zin om na de vakantie terug les te geven! Maar dat wordt hieronder nog beschreven.


Deel 3 : Stage

Terwijl ik door een Engels werkboek van de leerkracht aan het bladeren was viel het me op dat het Engels zelfs fout in dit werkboek staat! Geen wonder dat het niveau laag blijft!

Deze week was echt een hele saaie week! Ik heb maar één les gegeven, door die toetsen. Maandag was het het mondeling deel. De kinderen moesten één voor één naar voren komen, een stuk tekst voorlezen, het volkslied zingen en een gedicht of lied naar keuze voordragen. De eerste 10 keer is nog grappig, daarna ben je het echt beu!

Dit moet een vreselijk saaie dag zijn voor de kinderen! De hebben nog niets gedaan behalve naar elkaar luisteren en elkaar uitlachen! De enige leerstof van vandaag (maandag) was mijn les Engels!

Dinsdag en woensdag waren het de hele dag toetsen. Het duurt enorm lang omdat alles eerst op bord geschreven moet worden en dan door de kinderen overgeschreven en ingevuld worden. Aangezien ze hier echt héél traag schrijven, snap je wel dat het de volle twee dagen heeft geduurd.

Donderdag heb ik een hele dag verbeterd. Uiteindelijk gaat dat nog relatief snel, omdat ik bij de oudste groep werkte. Zij verbeteren zelf hun toets en zetten het punt in de kantlijn. Dan moet jij als leerkracht gewoon dit punt in het rood overschrijven. Het is wel heel makkelijk voor de kinderen om vals te spelen en zich meer punten toe te eigenen dan ze eigenlijk verdienen. Het deel van Engels heb ik volledig nagekeken. Ik heb praktisch op elke toets minstens 2 punten moeten aftrekken, omdat ze fouten toch goed rekenen.

Morgen –vrijdag- zal ik helpen verbeteren bij de lagere klassen, want daar moet de leerkracht alles zelf nakijken. Dat duurt nog veel langer om alles na te kijken!
Deze week heb ik veel kunnen lezen en schrijven en binaire puzzels oplossen,… Allemaal enorm boeiende dingen, maar ik geef toch liever les!
Deze week heb ik mijn project gekozen! De directeur had niet echt een goed voorstel, behalve allemaal dingen waarbij ik gewoon heel veel moet betalen maar waarbij ik zelf geen werk heb. Daar doe ik niet aan mee… Dus heb ik zelf enkele dingen voorgesteld.

Na de vakantie begin ik aan mijn twee nieuwe projecten. Het ene is écht stagegericht, namelijk ik ga zorgleerkracht/taakjuf worden. In de namiddag neem ik telkens 5 kinderen voor een half uurtje apart en probeer hen de leerstof op een andere manier aan te brengen. Het spreekt voor zich dat ik hier didactisch materiaal voor zal maken. Volgende dingen heb ik momenteel al bedacht: MAB-materiaal, breukendoosjes, breukenstroken, flitskaarten, plooikaarten, letterschuif, splitsmachine,… Daar zal nog vanalles bijkomen.

Dit materiaal laat ik uiteraard hier. Op het einde van mijn verblijf zal ik op een woensdagnamiddag een workshop geven aan de leerkrachten hoe ze dit materiaal kunnen gebruiken in de klas. Op die manier hoop ik dat het materiaal nog gebruikt zal worden na mijn verblijf.

Het werken in kleine groepjes zal voor de kinderen wel een grote aanpassing zijn. Dit is echt een heel andere manier van werken. Bij mij mogen ze fouten maken en mogen ze vragen stellen. Dit zal in het begin nog niet zo vlot lopen, maar ik hoop dat de kinderen snel los zullen komen.

Blaise wist me te vertellen dat dit systeem hier ook wordt toegepast, ongeveer toch. Zwakke kinderen kunnen op zaterdag naar de klas komen. Daar wordt de leerstof opnieuw uitgelegd. Ik ben blij dat het systeem niet helemaal nieuw is dan.
De directeur was echt heel enthousiast over dit project, omdat ik de kinderen dan goed kan begeleiden voor de eindtoetsen. Die zullen plaatsvinden net als ik terug vertrek naar België.


Bij mijn tweede project kan ik mijn creativiteit een beetje de vrije loop laten gaan. Ik wilde graag iets door voor héél de school, voor alle kinderen. Iets waar alle kinderen toch een beetje van kunnen genieten. Dus ik ga de school schilderen! Ik weet het, totaal niet uniek meer, want volgens mij heeft iedere student die stage in het zuiden deed dit al gedaan. Maar ik heb gewoon heel veel zin om dit te doen! Blijkbaar zou de verf hier niet zo duur zijn. Gelukkig, want ik heb veel verf nodig! Het is een groot project! Dus uiteindelijk zal het toch nog relatief duur zijn. Ach ja, ik heb mijn plezier tijdens het schilderen en de kinderen hebben achteraf genot van de tekeningen. Win-win-situatie!

Ik heb lang nagedacht over welke tekeningen op de muren zou plaatsen. Ik wilde iets kleurrijk en toch ook leerrijk! Het heeft geen zin om een paar dieren op de muren te schilderen, daar hebben ze uiteindelijk niet zoveel aan. Dus gisteren heb ik een fantastische idee gekregen! Ik ga zes continenten uitvergroten en op de muren schilderen. Als het nieuwe gebouw tijdig klaar is, dan ga ik op die grote muur de volledige wereldkaart schilderen. Op die manier hebben de kinderen toch iets zinvols en tegelijk ook kleurrijk iets, om naar te kijken. Hierdoor gaan ze de continenten misschien sneller kennen? Dat zou mooi meegenomen zijn!

Ik ben nu alles aan het uittekenen en aan het voorbereiden. Na de vakantie gaan we aan de slag! Ik zal elke dag een paar uurtjes langer op school blijven! Het komt helemaal in orde! Waarschijnlijk zullen Claire en Anne ook wel eens komen helpen, als ze tijd hebben!

Vandaag – donderdag – hadden de kinderen tussen het verbeteren door een “praktijkles”. 10 meisjes begonnen te koken op de speelplaats en de rest moest de akker van de directeur bewerken. Ik heb er leuke foto’s van getrokken. Na het koken proeft de directeur alle gerechten en geeft punten. Echt een grappig zicht. Een andere praktijkopdracht was borstels maken. Enfin, ik vond het eigenlijk echt nog een leuke les. De kinderen vonden het ook leuk om eens iets anders te doen.

Daarna was de leerkracht van CE2 heel kwaad op de directeur. Hij vindt het niet eerlijk dat de kinderen de akker van de directeur moeten bewerken. De leerkracht heeft zelf geen grond en heeft dus niet dezelfde voordelen als de directeur. De directeur beweerde dat de winst naar de school gaat, maar dat is uiteraard niet waar. Enfin, ik vond het een terechte opmerking…


En zo gaat het leven gewoon door…
Ook in dit ander continent.
Fantastisch toch dat hier elke dag wel iets boeiends te beleven valt!

Ik groet jullie,
Ik ga slapen, ik ben moe.
Ik heb nog lang gewerkt voor mijn project en als ik eens rondom mij kijk zie ik echt hele vieze insecten. Ik kijk er naar uit om veilig onder mijn klamboe te kruipen!

Poké Ljeh!
Voor jullie beter bekend als : slaapzacht!



Dromen – Piet Brak\

Dikwijls heb ik
Als kleine meisje
Gewoond in mijn bouwdoos van dromen,
Minutenlang mensen
In mijn huis geschilderd
En op de zolder
Haastig de oude zon
Een dag zien eten
Terwijl ik in de vijver
Van haar grote oog verdwaal.

Ik wou dat mijn handen
Wolken waren
Dan kan ik ook de vissen
Die me raken
Dromen geven.